ოქტომბრის სიცივე ოდესმე თუ ასეთ კომფორტს შემიქმნიდა ვერც კი ვიფიქრებდი. საოცარი სიმყუდროვის სუსხია ქუჩაში, სახლში კი შეორთქლილი ფანჯრები მაბედნიერებს.
არ ვიცი რატომ, მაგრამ დიდი ხნის ნანატრ სიმშვიდის გრძნობას მგვრის ნაადრევი ზამთრის “ფუსფუსი” გარშემო. თითქოს იმას მიბრუნებს რაც ვრცლად
ზამთარი მიყვარს–მეთქი რომ ვთქვა ვინმე დამიჯერებთ? არა, ვიცი. საკუთარ თავს თვითონაც არ დავუჯერებ. სითბოსა და მშვიდი ამინდის მოყვარული ვარ. მშვიდი წვიმაც მიყვარს და თოვლიც, ქარის გარეშე.
ჰო, ზამთარი არ მიყვარს–მეთქი ვამბობ, მაგრამ აქვე იმასაც ვიტყვი რომ ყველაფერს თავისი რომანტიკა აქვს. მათ შორის ამ უკანასკნელსაც.
დიდი ზაფხული იყო ჩემთვის, ბევრი, აქამდე უნახავი ადგილებითა და სხვადასხვა ემოციებით დატვირთული. ცხელი ზაფხული იყო, ყველანაირი გაგებით, ჰოდა სიცივე მოვინდომე, იმდენად მოვინდომე რომ ოქტომბრის დასაწყისში დავუწყე ძებნა. იმდენი ვეძიე თოვლიანი ადგილი, რომ ბოლოს ჯუთაში ამოვყავი თავი, დიდი იმედით რომ თოვლი დამხვდებოდა. იქ მისულს კი ვრცლად
ბებოს ფოჩებიანი მწვანე შალი ისე მაქვს მხრებზე შემოხვეული თითქოს სადმე გაქცევას აპირებდეს. დილის 5 საათია, თოვლზე ანარეკლი ლამპიონების შუქი სახლში შემოდის და ჩაბნელებული ოთახის კედლებზე უცნაურ ფიგურებს ხატავს. ეს ის ფიგურებია ზამთარმა ჩემი ოთახის ფანჯრებზე რომ მოქარგა. ფოთლები, ყვავილები, ფიფქები, წიწვები…
როგორ მათბობს ეს სიმღერა, ჩემთვის ზამთართან, თოვლთან, ახალ წელთან, ყინვასთან, დანთებულ ბუხართან და გრიპთანაც კი ასოცირდება.
ნორმალურ ადამიანს, თითქოს, დილის 5 საათზე უნდა ეძინოს, თითქოს მეც ნორმალური ვარ მაგრამ… აბა ერთი დილით საქმე მქონდეს, 5-ზე კი არა 8-ზე ძლივს ავწევდი თავს.
ვგრძნობ სიცხე როგორ მიწევს, შალი უფრო მჭიდროდ შემოვიხვიე. არ ვიცი რატომ, მაგრამ ბავშვობიდან მგონია რომ ჯადოსნურია და რაც არ უნდა მაწუხებდეს ყველაფრის უებარი წამალია. ჰოდა ახლაც მგონია, რომ რაც უფრო მეტად შემოვიხვევ, მით უფრო მალე დამიწევს სიცხეც… სასაცილოა, ჰო, ზღაპარია, მაგრამ ეს იმ ლამაზი ზღაპრის ძალიან პატარა დეტალია, რასაც ბავშვობა ქვია და რასაც ალბათ სიბერეშიც ვერ შეველევი. ვრცლად
სილამაზის სხვადასხვანაირი აღქმა არსებობს. ადამიანები საკუთარი შინაგანი სამყაროდან გამომდინარე გამოხატავენ მის მიმართ დამოკიდებულებას. წელიწადის დროების ცვალებადობა მათ განწყობაზეც მოქმედებს და ხშირად ცხოვრებისეულ ფაქტებსაც უკავშირებენ. გამოხატვა კი შესაძლებელია იმისდა მიხედვით თუ ვის როგორი ნიჭი აქვს. ზოგი ხატავს, ზოგი ფოტოაპარატით დადის და უვლის დედამიწას გარშემო, ზოგი ლექსს წერს და ზოგიც მუსიკას ქმნის.
მე მინდა შემოგთავაზოთ რამდენიმე მუსიკალური მაგალითი, იმისა თუ როგორ აღიქვამენ მუსიკოსები ამათუიმ წელიწადის დროს. როგორ ცდილობენ რომ მათ მიერ აღქმული სილამაზე ჩვენც მათსავით აღვიქვათ. მათ მიერ განცდილი ემოცია, დაკავშირებული ამა თუ იმ დროსთან, ჩვენც განვიცადოთ.
როგორც აღმოჩნდა შემოდგომა ამ კუთხით უფრო აქტიურია. და აი ისინიც:
უფრო ვრცლად სანახავად დააჭირეთ ტექსტს
ვზივარ ასე, უსაქმურად და ვცდილობ ბლოგისთვის რამე კარგი, ზამთვრისთვის შესაფერისი, თან თბილი და თანაც ცივი ე.წ. ”ჰედერი” შევარჩიო, მაგრამ სულ ტყუილად. ხან რა დავაყენე ხან რა და ბოლოს ისევ ეს დავტოვე, მაინცდამაინც არ მაკმაყოფილებს მაგრამ… იყოს სანამ რამეს აღმოვაჩენ. ”ვინც ეძებს ის ყოველთვის პოულობსო”, მიყვარს ეს ფრაზა.
მოკლედ, თოვლი მოგვივიდა ჩემო მეგობრებო და ისეთი სასიამოვნო სუნი შემოვარდა დილით ღია ფანჯრიდან… სუნიო? სუნი არა, უბრალოდ სუფთა ჰაერი, სასიამოვნოდ რომ გხვდება და იმდენად შეჩვეული ხარ ქალაქის მტვერს, რომ უკვე ”სუნს” ეძახი.
სიმართლე გითხრათ არ მახსოვს ოდესმე თოვლის მოსვლა ასე გამხარებოდა. ისიც ვიგრძენი რომ ახალი წელი მოგვიახლოვდა და ბავშვურად აჟიტირებული ველოდები ახალს – ახალი იმედებით, ახალი გეგმებით, ახალი მიზნებით და სტრატეგიებით.
რაც სახლში მოვედი ყურს საყვარელი საშობაო-საახალწლო მელოდიებით ვართობ და განწყობა უფრო და უფრო მემატება.
მოდით გაგიზიარებთ თქვენთვისა და ჩემთვის ნაცნობ მელოდიებს და თქვენთვისაც დავაყენებ სახლში თბილ, და ფანჯრის მიღმა ცივ განწყობას. აი ისეთს, სახლში ბუხრის წინ რომ ზიხარ, ხელში ცხელი ჩაი ან ყავა რომ გიჭირავს, ფანჯარას რომ გახედავ თოვლის დიიიიიიდ ფანტელებს რომ დაინახავ და კიდევ უფრო ჩაიხუტებ ცხელ ჭიქას გასათბობად, ტანში სიმყუდროვის თბილი გრძნობა რომ დაგივლის და თვალებს დახუჭავ ლამაზი ბგერების უკეთესად აღსაქმელად. ვრცლად
დასაწყისს ვეძებ და არ ვიცი საიდან დავიწყო, წლევანდელი წლის დახასიათება მინდა და ვფიქრობ ღირს თუ არა, მალე ბლოგი ერთი წლის გახდება და იმ პერიოდისთვის ვგეგმავდი შემაჯამებელ პოსტს, მაგრამ განწყობა მაქვს ისეთი, მომინდა თქვენთვის მთელი წლის ამბები მოკლედ მომეყოლა.
დავიწყოთ იმით, რომ წელიწადი დავიწყე ბლოგის შექმნით, ეს ჩემი პირველი სიახლე იყო ამ წელს და ვფიქრობ არც თუ ისე ურიგო. რატომ შევქმენი ბლოგი? პასუხს ვერ გაგცემთ, უბრალოდ მინდოდა მეწერა, მეწერა იმაზე რაც ჩემს გონებაში ტრიალებს და დავიწყე. ბლოგს არანაირი მიმართულება არ აქვს, ვწერ როგორც კულტურაზე ისე პირად თემებზე, მოკლედ როცა რა გამიხარდება იმას ვთავაზობ მკითხველს და იმედია არ მიწყენენ ჩემი ცვალებადი თემატიკის გამო. შევიძინე ერთგული მკითხველები და აღმოვაჩინე ის, რომ გულწრფელად ვწერ რამდენიმე ადამიანის გამო და მათი აზრი ყოველთვის მაინტერესებს, დაწყებული დიზაინიდან, დამთავრებული თემატიკით და წერის სტილით. რა მომიტანა ბლოგმა და რა არა, ამას ბლოგის დაბადების დღისთვის გამცნობთ, ახლა კი უბრალოდ წელიწადს შევაჯამებ. ვრცლად
